این روزها که باران

میهمان آسمان نگاهمان شده...

همه دنبال شانه و چترند

ولی...

باران می بارد

و من!

بی چتر و بارانی ام...

شانه هایم...

تا ندارند...

خیس اند!

خیسِ خیس....

بی ربط نوشت:

گاهی باید بی رحم بود...

نه با دوست...

نه با دشمن...

که با خودت!!!

و چقدر بزرگت می کند٬

آن سیلی که خودت می خوابانی زیر گوش خودت...